جوشکاری قوسی تنگستن گازی (GTAW) را با نام های جوشکاری با گاز بی اثر میشناسیم. این فرآیند جوشکاری در حدود دهه 40 میلادی برای اتصال آلومینیوم و منیزیم از خود موفقیت نشان داد و تا به امروز که وسعتی جهانی یافته و یکی از جذابترین و کاربردی ترین روش های جوشکاری شده است. 

در روش جوشی تیگ یا GTAW ، قوس بین یک الکترود نوک تیز از جنس تنگستن و قطعه کار در یک اتمسفر بی اثر از آرگون یا هلیوم تشکیل می شود. الکترود در هنگام جوش GTAW مصرف نمی شود و اپراتور موظف به کنترل گرمای ورودی از قوس نیست زیرا فلز از الکترود ذوب و رسوب می کند و هنگامی که به فلز پر کننده نیاز است باید به صورت جداگانه به حوضچه جوش اضافه شود. 

روند کار جوشکاری TIG (Tungsten Inert Gas) با خراش دادن سطح یا جرقه توسط HF آغاز می شود و با تزریق فلز پر کننده بر روی فلز مبنا ادامه می یابد. الکترود های جوش TIG معمولا تنگستن خالص با 1 تا 4 درصد توریم اکسید هستند.  به علت استفاده از گاز خنثی آرگون بعضا به این روش جوشکاری جوشکاری آرگون هم گفته می شود.

لوازم جوشکاری آرگون یا تیگ عبارتند از : 

مشعل جوشکاری، منبع تغذیه، الکترود، منبع گاز محافظ، لباس مخصوص، ماسک و دستکش های چرمی. 

از این نوع جوش برای اتصال فلزات غیر هم جنس مثل :کروم، مس، روی، آهن، فولاد های آلیاژی و ورقه های نازک استفاده می شود. 

جوشکاری تیگ یا جوشکاری آرگون در تمامی بخش های صنعتی بخصوص صنایع نفت و گاز و گتروشیمی به ویژه برای جوشکاری قطعات با کیفیت بالا کاربرد دارد. از دیگر کاربردهای این روش جوشکاری استفاده در صنایع مبلمان سازی و خودروسازی و تولید تجهیزات و ماشین آلات مربوط به صنایع غذایی و بهداشتی میباشد. 

مزایا: 

مناسب برای جوشکاری مقاطع نازک 

قابلیت اتصال ورق های نازک بدون فیلر مثال(فلز پر کننده ) به صورت سر به سر. 

جوشکاری فلزات فعال مانند تیتانیوم ،زیر کونیم (zirconium)، آلومینیوم و منیزیم به علت تمیز بودن عملیات جوش. 

معایب: 

نرخ رسوب گذاری پایین در روش تیگ. 

جریان زیاد جوشکاری می تواند باعث ذوب شدن الکترود تنگستن و در نتیجه تردی تنگستن در حوضچه جوشی شود. 

تجهیزات گران و غیر قابل حمل یا دشوار برای حمل 

خطرات: 

تشعشع ماورای بنفش بسیار قوی، وجود ذرات خطرناک. 

خطر یجاد مشکلات پوستی و آسیب به چشم در صورت نبودن لباس مخصوص و ماسک